Do Bartnego przez lasy i góry

Z wolna znikają domostwa i droga wchodzi do lasu. Robi się też bardziej stroma, ale podjazd jest zupełnie znośny. Wyjeżdżając z lasu, zamieniam znaki niebieskie na czerwone, prowadzące do Bartnego. Stromy podjazd drogą asfaltową ustępuje drogi stromemu podjazdowi bez asfaltu, ale przez las. A gdy kończy się podjazd (pod szczytem Magurczyka Dużego), robi się długi zjazd.... :-).
Gdy tylko skończył się las, ukazuje się wspaniały widok na Magurkę Wątkowską z doliną Bartnianki poniżej.

Po dojechaniu do drogi asfaltowej, zjazd wcale się nie kończy. Dalej w dół, przez Bartne.
Wieś posiada zabudowę łemkowską. Klasyczne domy łemkowskie to tzw. chyże, które pod jednym dachem kryły całe gospodarstwo. Budynek podzielony był boiskiem; po jednej jego stronie znajdowała się izba i komora, po drugiej stajnia, obora lub owczarnia. Poddasze wykorzystywane było najczęściej jako miejsce składowania siana lub zboża. Barne nazywane jest wsią kamieniarską, gdyż jego mieszkańcy specjalizowali się w tym fachu. Z kamienia wyrabiano zarówno krzyże nagrobne i kapliczki przydrożne, jak też sprzęty gospodarskie. Ciekawostką jest, że na 32 mieszkańców wsi przypada 28 zabytków drewnianych.

W miejscu gdzie zabudowa robi się gęstsza (obawiam się użycia słowa centrum), stoi cerkiew prawosławna św. św. Kosmy i Damiana. Zbudowana w latach 1928-29 jest wzorowana na starszej cerkwi z pobliskiej Krzywej. Jest to budowla o konstrukcji zrębowej, oszalowana, pokryta blachą. W świątyni znajduje się zabytkowy 200 letni ikonostas z rozebranej cerkwi z terenu Lubelszczyzny przewieziony do Poczajowa, następnie do Barnego. Obecnie prowadzone są rozmowy na temat sprowadzenia oryginałów ikon (głównych - namiestnych), które wywieziono do wsi Zimna Woda w 1948r. Charakterystyczne dla cerkwi są wykuwane kamienie fundamentów i skosów. Na każdym jej boku w fundamencie znajduje się wykuty krzyż.

Dosłownie kilka obrotów kołem dalej stoi cudnej urody cerkiew parafialna greckokatolicka św. św. Kosmy i Damiana. Wybudowana w 1842r., po II w. ś. nie była użytkowana i uległa częściowemu zniszczeniu. Jest to typowa cerkiew zachodniołemkowska, zbudowana w konstrukcji zrębowej. Obok cerkwi znajduje się miejsce po młynie, a z drugiej strony wykuty, nie używany kamień młyński, wykonany we wsi. Wyposażenie cerkwi stanowi m.in. późnobarokowy ikonostas z XVIII wieku, ołtarz boczny z ikoną Ukrzyżowania z 1797r. oraz unikalne XVIII-wieczne ikony: Matka Boska z Dzieciątkiem i Chrystus Pantokrator. Obecnie jest obiektem muzealnym.

Zdjęcia (9)

Komentarze (1)