Z powrotem na Szlaku Architektury Drewnianej

Właściwie to jesteśmy na jeszcze jednym szlaku - Szlaku Gotyckim. Zapomniałem o tym wspomnieć, ale odwiedziliśmy na tym drugim szlaku zamek w Niedzicy, zabudowania we Frydmanie, kościółek w Dębnie oraz ruiny zamku w Czorsztynie.

Teraz zmierzamy do Grywałdu. Mamy tutaj drewniany i gotycki za razem kościół p.w. św. Marcina. Budowla powstała w drugiej połowie XV wieku i jest reprezentantem starszego typu budownictwa drewnianego Małopolski. Niestety jest już trochę późno i zamknięte są drzwi do wnętrza (pewnie można poprosić proboszcza o wstęp do środka, ale jednak zrobione dotychczas kilometry jakoś bardziej zachęcają mnie to dokończenia trasy na dziś). Zamiast patrzeć do środka (wejście jest typowo gotyckie, bo przez ostrołukowy portal), popatrzmy ku górze. Charakterystyczna wieża, szeroko posadowiona, nakryta jest stromym dachem namiotowym. Kościół powstał na miejscu wcześniejszej świątyni, a jeszcze wcześniej istniała tutaj pogańska gontyna (słowiańska budowla sakralna, która zastępowała 'święte gaje'). Znajduje się na lekkim wzniesieniu w centrum miejscowości. Stąd musimy wrócić do głównej drogi i jedziemy dalej do Krościenka nad Dunajcem.

Jesteśmy cały czas na szlaku architektury drewnianej, bo w Krościenku możemy zobaczyć następujące obiekty: parterowe domy mieszczańskie z pierwszej połowy XIX wieku, piętrową architekturę willową z drugiej połowy XIX wieku, a na ulicy Zdrojowej małomiasteczkową zabudowę szczytową z końca XIX wieku oraz domki piętrowe z lat trzydziestych XX wieku, powstałe na potrzeby uzdrowiska.
Ponadto, w Krościenku nad Dunajcem możemy napić się ze źródeł wody mineralnej - to szczególnie ważne, po pokonaniu trasy dookoła jeziora czorsztyńskiego!
Przy rynku stoi unikatowy przykład gotyckiej architektury sakralnej (nieco naznaczony barokową przebudową) - kościół Wszystkich Świętych z pierwszej połowy XIV wieku, a w różnych miejscach rozsiane są kapliczki.

W Krościenku przekraczamy Dunajec nowym mostem (który stoi obok starego i jest jego kopią) i jedziemy do Szczawnicy, aby zamknąć pętlę wokół jeziora (które już jest daleko za nami). W Szczawnicy także zakończymy dzisiejszy etap na Szlaku Architektury Drewnianej. Zwiedzić możemy, w góralskim domu "Pod Kosynierem" (ul. Szalaya 96), zbiory etnograficzne kolekcjonera Jana Malinowskiego (który zaczął zbierać eksponaty mając 10 lat). Wszystkiego jest tak wiele, że brak miejsca na wyeksponowanie całości kolekcji. Zobaczyć możemy rolnicze narzędzia miejscowych górali, kolekcje łemkowskich druciarz z Białej Wody. Całość jest utrzymywana, restaurowana i odbudowywana przez Pana Jana Malinowskiego jedynie dzięki pomocy finansowej zwiedzających.

Jeśli w Szczawnicy mamy troszkę czasu, to warto się wybrać do wspomnianej Białej Wody (kierunek Jaworki, a później dalej drogą). Zwykle można tam odpocząć z dala od tłumów turystów. Są to tereny dawniej nazywane Rusią Szlachtowską, które oprócz wybitnych walorów krajobrazowych, pozwalają na zobaczenie, niestety nielicznych, przykładów budownictwa łemkowskiego (kapliczka, zdziczałe pozostałości sadów, jeden ocalały dom w przysiółku Kornaje).

Zdjęcia (7)

Komentarze (4)